دستور زبان فارسی و گرشاسب نامه

هر زبانی از طرح منظمی پیروی می کند ودارای قاعده وقوانینی مخصوص به خود است . زبان شیرین فارسی نیز دارای نظامی است که به آن ، دستور زبان می گویند . برای اینکه بتوانیم به درستی و با توانایی سخن بگوییم ومطلب بنویسیم وبتوانیم متون ادب پارسی را بخوبی فراگیریم وبهتر وبیشتر با زبان فارسی ارتباط برقرار نماییم لازم است با قوانین و نظام زبان فارسی آشنا شویم . فراگیری دستور ما راکمک می کند تا بهتر بخوانیم وبهتر بنویسیم و در تعالی زبان فارسی گام برداریم . شیوه کار بدین صورت است که : چکیده - مقدمه – معرفی مختصری از اسدی طوسی مولف کتاب گرشاسب نامه به سال 458 هجری قمری – مختصری راجع به ویژگیهای گرشاسب نامه – بررسی بیتها وتجزیه و تحلیل آنها به روش آماری – بررسی گونه های مختلف اسم از لحاظ معرفه ، نکره ، نشانه های جمع ، ترکیب اسم ، حالتهای اسم ، تصغیر و مونث ومذکر بود ن اسم – تجزیه و تحلیل و تشریح ساختاری صفت ها و درجات آن – بررسی کنایات از لحاظ ضمایر ، اسم اشاره ، موصول ، مبهمات ، ادوات استفهام و نقش آنها در ابیات – استخراج اعداد اصلی و ترتیبی و چگونگی بکار گیری آنها – بررسی فعلهای بیتها و زمانها و شکل بکار گیری آنها – استخراج قیدها و انواع آنها – طبقه بندی منظم نقش نماها ( حروف اضافه و ربط ) با معانی دقیق و ارائه شاهد آن – بررسی اصوات و اسم صوت درابیات – بررسی پیشوند ها و پسوندها وانواع آنها – استخراج مختصات ویژگیهای سبکی گرشاسب نامه- در پایان هر بخش نمودار آماری آن مطرح شده است – فهرست منابع و مآخذ . شواهدی که منظور شده است براساس کتاب گرشاسب نامه حکیم ابو نصر علی بن احمد اسدی طوسی ، باهتمام حبیب یغمایی ، زبان و فرهنگ ایران ، 1317 ، چاپ بروخیم .